Showing posts with label pasta. Show all posts
Showing posts with label pasta. Show all posts

Monday, 7 January 2013

Pasta Lunch Aboard

 Ever had to eat two-minute noodles every day for a week in a row? They soon start to taste like packaging material. Some Facebook posts even claim that they contain some preservative or oily ingredient that is really bad for you. However, beggars can't be choosers and for ease of preparation aboard, very few other starch staples beat them.

We recently had this dish on board the yacht Rhapsody of my friend Les, who graciously allowed me to use the galley.

This recipe will appeal to everybody who have been compelled to eat two-minute noodles for extended periods. The dish is exceedingly easy to make, even on a bouncing boat in the middle of the ocean. And the only cooking is for the water. It makes a welcome change from sandwiches and we had it many times on our last transatlantic delivery.

This dish can alternatively be made using leftover rice or noodles.  In the event of using these, no cooking is required.

The ingredients may vary and one may prepare it as a pure vegan dish, vegetarian, or with some meat or fish ingredient.

Ingredients for three to four portions

Starch

3 blocks two-minute noodles
3 cups boiling water
OR
Three cups of boiled rice
OR
3 cups of cooked pasta

Meat/Fish

1 can tuna in brine
OR
4 vienna sausages, cut into wheels
OR
1 cup leftover meat from the braai, shredded or cut into fine strips
OR
1 cup smoked snoek, shredded

Vegetables

1½ cup shredded cabbage
1 medium onion, chopped
½ green bell pepper, chopped
1 carrot, julienned or grated or cut into thin wheels
½ cup fresh sprouts. I have used mung beans, alfalfa, fenugreek and lentil sprouts, sometimes in combination.
½ cup cucumber, finely chopped or grated
1/2 cup raisins
1-2 fresh Thai chillis, chopped finely. This makes the salad tangy. One chili in this dish is not enough to burn you, two will add a little bit of glow.

For the vegetarians

½ cup chopped dried fruit
½ cup chopped nuts

3-4 tablespoons mayonnaise
3 tablespoons chutney. For the non-South Africans, this is a spicy minced fruit preserve looking like chunky dark apricot jam. Normally used as a saucy condiment with curry dishes. You may use apricot or peach jam and more chilies in lieu of chutney.

Process

Soak the two-minute noodles in the boiling water. In the mean time prepare the rest of the ingredients. The list is not extensive and mostly you will not have all the ingredients above. The onion and cabbage are not really negotiable, the rest is up to the chef. Use your imagination.
The rest is simple: Mix all the ingredients thoroughly, dish up and enjoy!


This post compiled for the GBYC newsletter.

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2013-01-05


Sunday, 2 September 2012

St Helena Stopover and Pasta Carbonara alla Ziets



We reached St Helena island on Monday morning around 12h00 local time. Which is, of course, the same as GMT or UT.

This time our arrival went with less heartache than on the previous occasion, as it was during the working week and during normal office hours. The customs ladies were friendly and efficient and we all went ashore together in the ferry. We spent the afternoon doing all the rest of the paperwork, then had a hamburger and a beer or two. We were also able to contact our loved ones via the internet and share some yearnings.

Tuesday was very interesting. Dawid and I went on a tour of the island, while Renier enjoyed his solitude and surfed the internet, contacting his friends and family. In the afternoon it was my turn for solitude and chatting to my beloved, while Renier and Dawid went scuba diving. Imagine, scuba diving in practically the most remote corner of the world. At present only reachable by sea.

The island itself is quite interesting, as it has a history as old as South Africa, perhaps older. The Portuguese discovered the island in the early 1500's (around 1531?) and apparently kept it a secret for over 90 years, when the Dutch came to know about its whereabouts, then the other European nations. It was annexed by the British in 17xx and has been under British control ever since.


Perhaps it is known best by its most famous inhabitant, Napoleon Bonaparte, who spent his last years there in exile. The island has special significance for us South Africans, as some of our great grandfathers were interned there during the Anglo Boer War from 1898 to 1902. Dawid and I visited the little cemetery where those who died during their internment are buried. The cemetery is kept quite neat and is situated in a most beautiful glade on the mountainside near to a little Baptist chapel.


We also had a look at Napoleon's home, Longwood House, as well as the governor's official residence which goes by the name of Plantation House. At Plantation House the grounds are home to a number of huge tortoises, the oldest of which is 170 years old and answers to the name of Jonathan. Well, in a manner of speaking.



We then had a look at Jacob's Ladder from the top. Another famous landmark on St Helena, this is a set of steps, 699 of them, leading up the mountainside from the town to the fort on top. It started as a funicular railway to supply the fort and was then converted to a set of steps. They are quite steep at 11” average per step. That's about 27cm odd. Quite steep, even for going down.

After the tour I was hungry as the day was quite cold, so I had a hamburger and chips before settling down to load my blog. It took more than two hours, as one sucks individual electrons through a drinking straw for internet access. Or so it feels. The internet connection is actually fast enough to Skype, but not all access is fast. I managed to chat to Carol for a while before the connection was promptly severed by the meter after my airtime ran out. The chat made only a little dent in my longings...

On Tuesday night we had a beer in a different place. Then, by mutual agreement, we went back to the boat and made dinner. The mutual agreement was that the food on board is better than the food ashore. Anywhere on the island. Period. So I cooked, as it was my turn anyway.

We had Pasta Carbonara alla Ziets.


Ingredients


250 g bacon, chopped

1 onion, chopped

½ sweet pepper, chopped

1 teaspoon garlic, chopped

½ hot chili, chopped

1 ½ cup pasta. We used macaroni.

1 envelope pasta sauce. We used chicken and mushroom, as this was the nearest flavour.

Some salt

Some cooking oil

Process


Cook the pasta in fast boiling water. Add some salt and a dollop of oil to the water before adding the pasta. This will keep the pasta separated. When the pasta is done, pour off the water into a cup to make the sauce. No use in wasting perfectly good starch water.

Fry the onion and sweet pepper in medium hot oil. When the onion goes glassy, add the hot chili and garlic. Stir fry this until the onion goes brown, then add the chopped bacon. Stir fry until the bacon is done to your taste, then add all the pasta and mix through. Pour the sauce over this and stir fry for another minute or two, then dish up.

A simple dish, quite delicious, using only two pots. And better than the food in town.





This morning we serviced the engines, topped up the diesel and water tanks, then went to town for our weather checks and last shopping. We actually found some tomato paste for 10p a tin, as the tins were just out of date. What a bit of luck! On the other hand, there were literally no fresh tomatoes to be found in any shop in town.

The last thing we did on the island was to take a shower in the ablution facilities on the foreshore. We were hoping for some hot water, but alas, there was none. So we took a cold shower using shampoo to wash our bodies as all our bathroom kits were on board. Dawid had taken shampoo along to rid him of the salt on his body after taking a swim before we went ashore. This came in very handy, as all of us had last taken a proper bath or shower some days earlier.

We all felt a sense of relief when the anchors were weighed, the sail unfurled and course set for the Brazilian coast. I guess the last shower ashore may have been symbolical, washing away the effects of the land on us. Perhaps a bit like the immortal words of John Masefield in his poem Sea Fever, quoted here:





I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,

And all I ask is a tall ship and a star to steer her by,

And the wheel's kick and the wind's song and the white sail's shaking,

And a grey mist on the sea's face, and a grey dawn breaking.



I must go down to the seas again, for the call of the running tide

Is a wild call and a clear call that may not be denied;

And all I ask is a windy day with the white clouds flying,

And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.



I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,

To the gull's way and the whale's way, where the wind's like a whetted knife;

And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,

And quiet sleep and a sweet dream when the long trick's over.


Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12

Tuesday, 31 July 2012

Day 13: Night Duty and Pasta Lunches



Tonight I am on early night duty. This means the 21h00 to 00h00 shift, the three hours up to midnight. Actually not too bad for one's personal routine. Dinner around six, then some socialising after dinner, while washing up, then playing cards. After that a forty winks catnap, then the stint on watch. Then you get to sleep during the bulk of the night, waking up in time to watch the sun rise over the horizon.

All the other slots mean that you either work two slots in the night, or that you sleep in two stints in the night. We argued the pros and cons of the various watch duty slots, as this is the one area where everybody have the same experience after a week and can thus argue with some authority. Unlike most arguments and debates of this nature.

I contend that really doesn't matter physically. It is one of those psychological things in life. Your experience of the watch duty is largely influenced by your perspective, or world view, if you will, on whether it is good or bad to be awake in the wee hours of the night. In this instance the world view is probably dominated by the idea that one needs to sleep the prescribed eight hours per night, going to bed by nine in the evening. Or something similar.

Life on board differs from this in that one has to adopt a three hour on, six hour off routine. And in the psychological sense as well.

In our case, the three of us have adapted very well and life is a pleasure on board. However, I get the impression that this is the part of a long voyage that gets to people and what determines whether this life afloat suits them or not. The other major part being away and out of sight of the land. Apparently some people have a phobia related to openness, rather like the opposite of claustrophobia. And don't forget being cut off from your favourite media,but that one should not count as yo need to understand this succinctly before embarking on a voyage. Something to plan for.

We are now just a day or so away from St Helena island and one can feel the excitement building. This leg of the voyage took a bit longer than expected due to a lack of wind. Even Renier, a veteran of many deliveries, got jittery with the slow progress. Hopefully we shall have more wind on the next leg of our voyage.

As for the standard lunch of two minute noodles, I am happy to report that we made a major breakthrough and that this stuff needn't taste like packaging material any more. The recipe is really simple, add some mayonnaise, then some tuna and sprouts and voila! you have proper food. I have reported some of this in an earlier blog and now am confirming my findings.

The sprouts are easy to grow, another delightful discovery on this voyage. Use a wide mouthed see-through jar with a breathable lid. We used plastic canning flasks, replaced the lid with some mutton cloth stretched over the mouth and kept there by an elastic band.

The process is easy. Take a spoonful of seed of your choice and soak them overnight in the jar in lukewarm water. Drain the water from the jar and leave the jar on it's side in a warm place. Rinse the seeds once or twice every day, thereby keeping them moist. Rather like watering the garden. The sprouts should be ready to eat after three days. Or when your appetite gets the better of you. There is quite a variety of seeds suitable for growing like this, it is light to pack, easy to grow and makes a nourishing addition to any meal. Not to mention that you basically then have fresh veggies every day. Very economical at home too, it is much cheaper than buying the grown sprouts from your greengrocer.

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12

Monday, 5 March 2012

Hanlon's Razor, spaghetti en ander gedagtes

2011-12-28 00h10


Woensdag. Ons is nou ses-en-dertig dae op pad.En dit klink my daar is nou so min of meer ses dae oor, dan is ons by St Maarten. Dan kook ons nie meer nie, maak die boot skoon en pleeg dergelike voorbereiding vir die aflewering. Op St Maarten sal ons moontlik nog toerusting oplaai, soos kajakke, 'n dinghy, buiteboord enjin en so aan. Die finale oorhandiging is by Tortola en sal waarskynlik eers Maandag oor 'n week plaasvind omdat ons eers teen die naweek daar sal aankom.

Daar is 'n nuwe opgewektheid aan boord. Mens kan dit met gemak aanvoel. Ek sien nogal uit om St Maarten te gaan ontdek. Ek wil spesifiek 'n foto of twee neem van die 747's wat oor die strand inkom om te land, rakelings oor die mense se koppe. St Maarten is ook meesal 'n duty-free plek en blykbaar kan 'n mens lekker inkopies doen. Ek hoop hulle het lekker whisky, ek is al lus vir 'n dop of twee.

Ek het vanaand kos gemaak. Spaghetti Bolognese met maalvleis, anys, koljander, 'n klein brandrissie, sojasous en geblikte sampioene. 'n Knypie origanum het die garnering voltooi. Ek het die sous dik gemaak met meel sodat daar genoeg sous sal wees om die vrag spaghetti mee te smeer.

Die resultaat was dat Renier twee porsies geskep het en toe weer later ene op sy diensbeurt. Dis nogal lekker as die mense jou kos waardeer.

Ek sal nog, saam met die ander manne, twee keer kook. Dit klink of hulle ook nog net een keer sal kook, dan is ons by St Maarten. Ek sal nog een keer viskerrie maak, hulle het daarvoor gevra. Die resep met die klappermelk. Dit begin ook een van my gunsteling resepte raak. Ons kook nou al met seewater want ons sout is effektief op.Dis nog net die sout in die meultjie wat oorbly, en dan die sojasous. Maar sojasous werk nie in al die geregte nie.

Hierdie joernaal van my staan ook knap voor die einde van 'n hoofstuk.Ek dink ernstig daaraan om 'n blog te bou om al hierdie stories en wedervaringe op te skryf. Dis 'n liefdestaak en waarskynlik baie werk, maar dis nogal terapeuties vir my. Die skrywery maak 'n mens rustig en verskaf 'n emosionele uitlaatklep. En die seilery is fisiese ontspanning by uitnemendheid. Ek het selfs 'n netjiese sonbruin op my vel gekry, sonder om sonbrandolie te gebruik. Ek reken dis omdat 'n mens nie heeldag aan die UV blootgestel is nie. Ons sit meesal binne en lees, dus is die blootstelling beperk.

Die see se kleur het vandag subtiel verander van baie helder blou na amper 'n donkergroen blou, amper 'n olyfkleur. Dis nou die effek van die Amasone se water. Ons is tans so end noord van die Amasone-delta en so honderd myl van die kus af. Dit is verstommend om te dink dat 'n rivier so groot effek kan hê.

Ons het twee visse byna gelyk gevang, baba Wahoo's. Nogal 'n mooi vis, so lank en maer met vertikale blou strepe van so 30-40 mm wyd.
Ek is nie seker of my tekening reg laat geskied aan die mooi vis nie.

Ons het maar ons lyne opgetrek, want die wind is goed en mens moet die boot stop en die seil oprol as jy 'n groot vis haak. Die visvangery was maar traag tot nou toe. Ek vermoed die visse is meer gekonsentreerd in die verrykte water waarin ons nou vaar.

My navigasie-oefeninge gaan steeds voort. Die sekstant is nou net 'n instrument en ek begin verstaan waar die beperkings lê. Onder andere in die ou omis se oë se optika. Maar ek kry dit nog steeds goed reg.

Navigasie is nie 'n eksakte vakgebied nie. Mens moet 'n besluit naak oor die geldigheid van inligting en die betroubaarheid of integriteit daarvan. Ek het nou menigmaal op hierdie reis data weggelaat uit my berekeninge omdat ek besluit het dis nie akkuraat genoeg nie. Dit het 'n groot effek op die integriteit van die uiteindelike plot wat ek maak. Dis bietjie soos die raaisel van wat is swart en groot, jy kook daarop en as jy klaar is hang jy dit in die boom op. Die antwoord is: 'n stoof. Dis my stoof en ek kan maak met hom wat ek wil. 'n Mooi voorbeeld, op 'n humoristiese wyse aangebied, van oorbodige inligting of inligting met 'n lae integriteit.

Baie mense sal in hulle koffie stik as jy vir hulle sê dat hulle besluitnemingsproses gebuk gaan onder te veel inligting en derhalwe ontoereikend is vir die die probleem op hande. Hanlon's razor is die amptelike naam vir die besluitnemingsproses.

Amptelik stel Hanlon's razor dit so: Asaar meer as een interpretasie is van 'n probleem se oplossing, kies die eenvoudige een. Op Engels is 'n verwante een: Never ascribe to malice that what can suitably be explained by stupidity. 'n Bietjie tong in die kies, maar 'n geldige standpunt. Hoeveel rustiger sou die wereld gewees het as meer mense so begin dink.

Hier op die boot werk dit goed en almal het 'n dik vel gegroei, by wyse van spreke. Die draakstekery is baie gevat en bereik 'n piek net na aandete. Dis dan wanneer die kaarte uitgepak word en die lang messe van humor, daardies met die saagtande met weerhakies in, uitkom. Onder groot geskater, nogal.

Ek het so idee hierdie is die lekkerste reis in 'n lang tyd vir ons almal. Definitief vir my. Die jaar wat verby is was baie erg vir my en ek vermoed die laaste nadraaie is nog nie oor nie. Niks waar 'n mens jou vinger op 'n pols kan sit nie, net 'n onrustigheid in jou gemoed. Miskien bietjie soos iemand wat te veel seergekry het en nou 'n skans gebou het.

Maar die lewe is een van onsekerheid en mens moet dit hanteer. Deel daarvan is dat ek nou gewoond moet raak aan loop klein treetjies op “stepping stones,” eerder as om die breë pad van finansiële slawerny weer in te slaan.


Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12

Wednesday, 18 January 2012

Roerbraai vark, groente en skoonmaak

2011-12-10 04h00

Ons het gisteroggend 'n dorado gevang. So een meter lank. Nadat hy afgeslag is en mooi verpak is, is die laaste porsie van die bonito oorboord gegooi; die skipper en eerste offisier hou duidelik nie van bonito nie. Dit was ook stortdag en mens kom heel verfris uit die koue stort. Dan sit jy sonder 'n hemp in die son om mooi droog te word.. Die koue water tap steeds mens se energie en 'n uur later was ek ver weg in droomland.

Die see is nou amper heeltemal plat. Gister het dit nog gekabbel, maar nou is die kabbelings selfs weg en die water se oppervlakte lyk sommer blink in die maanlig. Die wind is stadig maar seker besig om te draai.

Ons seil tans heel lekker op 'n bakboord “tack,” maar sal eersdaags moet omskakel na stuurboord. Dis nie die weer wat draai nie, ons is besig om uit die Suid-Atlantiese hoogdrukstelsel te seil. Op die oomblik is ons omtrent aan sy bokant, met die wind oos-suidoos. Binne 'n paar dae behoort die wind oos te wees soos ons nader aan die Brasiliaaanse kus kom.

Ons is nou nader aan Brasilië as aan Afrika. Nie dat ons naby aan die enigeen is nie. Inteendeel, ons is naby aan die middel van die see, aan die noordelike deel van die Suid-Atlantiese Oseaan. Teken 'n driehoek tussen St Helena, die suid-westelike punt van Wes-Afrika en die noord-oostelike punt van Brasilië op die bog van Suid Amerika, dan is ons iewers in die middel van die onderste been.

Dit was weer my beurt om te kook.

Roerbraai vark met roerbraai groente en noedels.
Bestanddele:
400 g varktjops
1-2 brandrissies, gekap
3 eetlepels maizena (cornflour)
1 eier
Glasuursous:
¼ koppie sojasous
¼ koppie asyn
¼ koppie suiker
skeut kookolie
Gemengde groente na smaak. Ek het kool, wortels, uie en soetrissie gehad. 'n Ui en kool is nodig, die res na smaak. Ons het nie sampioene gehad nie.
1 teelepel knoffel
peper
skeut sojasous
4 porsies 2-minuut noedels

Metode:

Meng die eier en die mazeina. Die beslag moet redelik dik wees, amper soos goue stroop. Sny die vleis in blokkies en voeg by die deegbeslag. Kleiner vleisblokkies is beter, dan kry jy meer geur. Braai die vleis met deeg in vlak olie. Tot die deeg bruin word. Verwyder uit die pan. Braai nou die brandrissie sodat die ergste brand uit is. Dis nou soos in erg skrikmaak. Wees versigtig om nie die rissies aan te brand nie, dan is alles bitter. Sit nou weer die vleis terug in die pan met die rissies. Meng goed . Voeg dan die glasuursous by. Dis nou die suiker, sojasous en asyn-mengsel. Kook die spulletjie totdat die sous dik genoeg is na smaak. Vewyder die vleis en sous uit die apn en laat dit eenkant rus.

Voeg 'n skeut olie by die pan en braai die peper en knoffel tot gaar. Pasop vir aanbrand. Voeg nou die gesnipperde groente by en roerbraai tot die groente “al dente” gaar is. Voeg die gaar noedels by en meng goed. Die noedels word apart gaargekook.
Voeg 'n skeut sojasous by, meng deur en dis op.

Die manne het elkeen twee porsies geëet en daar was 'n groot stilte tydens die ete. Mens mors nie tyd met gesels terwyl jy weglê nie.

Ons het vandag gesit en nabetragting hou oor ons dieet. Dit kom toe uit dat ons nie retig al disse herhaal het nie. Daar was wel 'n paar pasta-geregte op die spyskaart, maar verskillend genoeg om te kwalifiseer as aparte geregte.

Ek wonder hoe lank ons dit kan volhou. Ons het letterlik net vyf eiers oor. Ek beplan om binnekort roti te maak. Sal nog sien wat daarmee saamgaan. Sal net meel sout en water gebruik, met bietjie botter(?)

My navigasie-oefeninge is nou tops. Ek het vandag ons posisie geplot met 'n lopende peiling (“running fix”) tot binne ses seemyle van waar die boot se GPS aandui. Nou is dit die beurt van die sterre. Ek het bietjie ingestudeer, maar vannag is bewolk. Die maan is ook te helder, dan sien mens nie juis die sterre nie.

Ek is effe bekommerd dat die ander nie juis my belangstelling deel nie, maar dis miskien miskien my eie entoesiasme wat oordonder. Ek geniet egter die oefening. Dis darem positiewe afleiding en stimulasie, teenoor Soduko, wat net afleiding is.

Ek voel sterk genoeg oor my navigasievermoë om sonder 'n GPS te kan klaarkom op lang reise. Mens het nie daardie presisie van die GPS nodig in die middel van nêrens nie. Teen die kus is dit 'n perd van 'n ander kleur, met die kans op swak sig. Mens kan dan in die moeilikheid raak as jy nie ordentlike kaarte het nie. Ek is bly ek het my nek uitgesteek oor die navigasie-ding. Ek sou maar redelik verveel gewees het van boeklees en Soduko invul.

Gisteroggend was my skottelgoed-was beurt. Gisteraand was my kookbeurt. Drie-uur is hierdie skof verby, dan gaan ek net lekker slaap en rus vir die res van die dag. Ek sal weer twee stelle sonlesings neem en dit verwerk, dan bywerk by gister se stel lesings en dit plot. Dan kan ek begin om my kaart by te werk.

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12

Pampoensop, pasta karbonara en 'n gelykenis

2011-12-08 21h00

Ek het nog 'n hekkie gekruis vandag in die gebruik van die sekstant. Maar eers 'n gelykenis: Hoe kry mens 'n krokodil in 'n vuurhoutjiedosie? Met 'n tweezer, 'n verkyker en die vuurhoutjiedosie natuurlik. Jy neem die verkyker, kyk agterstevoor daardeur na die krokodil, wat nou klein lyk. Dan vat jy die tweezer, tel die krokodil daarmee op en sit hom in die vuurhoutjiedosie. Of hoe.

Moet nooit aanneem dat meganies ingewikkelde instrumente korrek aanmekaargesit is nie. Dit het my vandag opgeval toe ek begin speel met die verskillende onderdele van die sekstant. Toe kom ek agter die verskillende oogstukke is verkeerd inmekaargesit. Dit maak skielik 'n groot verskil.

En die grap is op my, soos hierbo. Nogal 'n ontnugtering. Maar ten minste het ek daaruit geleer. En ek weet nou hoe om die maan en sterre se hoeke te meet.
Ek het vandag die eerste keer in weke 'n seevoël gesien. Behalwe nou daar naby St Helena. Dis 'n klein wit voëltjie met 'n lang, skerp bek, baie soos 'n visvanger. Die voël se vlerke is lank en smal en die vlerkspan is in die order van 500-700mm, met 'n knak in amper soos 'n Stuka-vliegtuig, net na agter.

Die vlerke is swart aan die voorkant. Die voël se lyf is so 20-30 cm lank. Dis nogal jammer dat ek nie 'n boek oor seevoëls hier op die boot het nie.

Die voël het om die boot gevlieg en goed uit die water gepik vir so vyftien minute. Daarna het hy weggevlieg.

Ek het vandag my bedlinne, warm toppie en van my klere gewas. Die toppie ruik nou sommer weer lekker.

Dit was ook opvryf-en-poets dag vir die boot. Al die staal is met 'n lap, tandeborsel en poetsmedium (“rubbing compound”) bygekom. Mens staan verstom oor die spoed waarteen vlekvrye staal roes aan boord.

Die poetseryt was toe nie so erge negatiewe ervaring nie. Na so 'n uur of wat is die werk toe oor. Daar duik tog egter 'n spook of twee uit mens se dienspligtyd op. Vir my was dit nie goeie herinneringe nie en ek het liewer dit beskou as 'n liefdestakie. Jy sal dit in elk geval doen op jou eie boot.

Drikus het vandag kos gemaak. Dit was nogal 'n verrassing, want hy het bestanddele ingesmokkel vanaf St Helena. Bykin, nogal. Toe kry ons pasta karbonara, voorafgegaan deur 'n pampoensop. Ons het gesmul!

Pampoensop
Bestanddele:
1 botterskorsie (“butternut squash”)
3 aartappels
1 ui
botter
sout
peper
water

Metode:
Braai die gekapte ui in botter tot bruin. Voeg die res van die bestanddele by en kook tot papgaar. Dit help as jy die groente redelik fyn sny, dan werk die masher nie so hard nie en die kos kook gouer deur. Verdun die sop met water of melk na smaak.

Pasta karbonara
Bestanddele:
250 g gesnipperde ontbytspek (bykin)
1 ui, gekap
olyfolie
sout en peper na smaak
witsous
250 g pasta
kaas na smaak

Metode:
Braai die gekapte ui in olyfolie tot dit mooi bruin en gekarameliseer is. Verwyder van die hitte en en hou eenkant. Braai nou die spek tot dit bros raak, ook in bietjie olyfolie. Voeg alles bymekaar en voeg dit by die gekookte pasta. Voeg nou so skeut vars olyfolie by die mengsel, asook die witsous en dien op.

Mens kan kaas by die witsous sit of dit agterna oor rasper..

Ek ek is seker daarvan dat 'n biejie knoffel nie juis erg skade sal aanrig nie. Maar dis vir later. Ons het gesmul. Dit was ons eerste tweegang-maaltyd op die reis.

Die see was vandag baie kalm en die wind maar swak, toe het ons maar weer die enjins gebruik. Maar teen vanaand het die wind bietjie opgekom en ons seil van net na sononder af. Die see is baie plat, so 'n halwe meter tot een meter deining. Dis gedeeltelik bewolk, seker so 80%, maar dis dun wolkies met die maan wat so deurskyn en alles in 'n sagte lig baai.

'n Baie rustige nagseil met die water wat gesellig teen die boot verby klots. Mens raak sommer ekstra rustig.

Ek slaap nou minder as aan die begin van die reis. 'n Mens se liggaam en gees is nou uitgerus en mens is nie meer so fisies aktief nie. My slaappatroon het verander dat ek telkens in die nag slaap wanneer ek nie aan diens is nie. In die dag weer vat mens so siesta of twee so tussen skofte deur. Dis op die ou end genoeg slaap.

Vandag het ek my bungee-handlyn in bedryf gestel, maar niks gevang nie. Ek sal nog 'n lokaas bou met die papsak wat Carol ingepak het, dan kyk ons weer. Renier se lokaas wat ons sleep het ook nog niks gevang nie. Hy reken dis normaal vir hierdie area. Die vis begin eers byt daar naby Brasilië se kus.


Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12

Monday, 16 January 2012

Kosmaak en sterre-navigasie

24 November 2011

Dit was toe my beurt om kos te maak gisteraand. Spaghetti bolognaise. Met penne-pasta. Dit wat net 20-30 minute neem in jou kombuis by die huis, neem meer as 'n uur aan boord in 5m deinings. Die stoof kook ewe vinnig, maar mens val so half dronkerig rond en steier. En dan moet jy versigtig wees met daai skerp mes waarmee jy die uie kap. En moenie in die stoof val nie.

Die wind waai steeds 25-30 knope. Renier het die seil heeltemal opgerol, nou motor ons. En ons surf teen die deinings af. My rekord is 9.5 knope om 01h30 in die nagdonkerte. Drikus se rekord bietjie later is 15 knope.

Dis nogal skrikwekkend in die begin, hierdie gesurf in die middel van die nag. Jy weet nie wanneer dit gaan gebeur nie. Tot dit begin. Dis vreesaanjaend in die begin. Later, wanneer jy dit gewoond is, dan wag jy daarvoor en voel afgehaal as 'n groot golf verbykom en die boot wieg net so op en af en effens heen en weer.

Ek is nou heel vas in die roetine aan boord; 3 ure aan diens, 6 ure af. Slaap wanneer jy wil, behalwe aan diens. Die ander twee het i-pods, iPads en mp3 spelers. Luister musiek met oorproppe. Ek gebruik die skof vir bepeinsing, veral in die nag. Sal 'n boek lees of studeer wanneer die weer bedaar het. Nou is dit onrustig.

Eerste sekstantlesing

Venus: 14º 15.4'
Tyd: 18:28:25 UT
Datum: 2011-11-24
Ooghoogte 3m

Check: Boot GPS
28º 44.8 S
014º 04.04'E

Hs = 14º 15.4'
Dip korreksie (3 m) = -3.0'
dus Ha = 14º 15.4' – 3.0' = 14º 12.4'
Hoofkorreksie (uit tabel A2/2011) = -3.8' + 0.1' = -3.7'
dus Ho = Ha + korreksie
= 14º 12.4' – 3.7'
= 14º 08.7'

QED 

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12