Woensdag. Ons is nou ses-en-dertig dae op pad.En dit klink my daar is nou so min of meer ses dae oor, dan is ons by St Maarten. Dan kook ons nie meer nie, maak die boot skoon en pleeg dergelike voorbereiding vir die aflewering. Op St Maarten sal ons moontlik nog toerusting oplaai, soos kajakke, 'n dinghy, buiteboord enjin en so aan. Die finale oorhandiging is by Tortola en sal waarskynlik eers Maandag oor 'n week plaasvind omdat ons eers teen die naweek daar sal aankom.
Daar is 'n nuwe opgewektheid aan boord. Mens kan dit met gemak aanvoel. Ek sien nogal uit om St Maarten te gaan ontdek. Ek wil spesifiek 'n foto of twee neem van die 747's wat oor die strand inkom om te land, rakelings oor die mense se koppe. St Maarten is ook meesal 'n duty-free plek en blykbaar kan 'n mens lekker inkopies doen. Ek hoop hulle het lekker whisky, ek is al lus vir 'n dop of twee.
Ek het vanaand kos gemaak. Spaghetti Bolognese met maalvleis, anys, koljander, 'n klein brandrissie, sojasous en geblikte sampioene. 'n Knypie origanum het die garnering voltooi. Ek het die sous dik gemaak met meel sodat daar genoeg sous sal wees om die vrag spaghetti mee te smeer.
Die resultaat was dat Renier twee porsies geskep het en toe weer later ene op sy diensbeurt. Dis nogal lekker as die mense jou kos waardeer.
Ek sal nog, saam met die ander manne, twee keer kook. Dit klink of hulle ook nog net een keer sal kook, dan is ons by St Maarten. Ek sal nog een keer viskerrie maak, hulle het daarvoor gevra. Die resep met die klappermelk. Dit begin ook een van my gunsteling resepte raak. Ons kook nou al met seewater want ons sout is effektief op.Dis nog net die sout in die meultjie wat oorbly, en dan die sojasous. Maar sojasous werk nie in al die geregte nie.
Hierdie joernaal van my staan ook knap voor die einde van 'n hoofstuk.Ek dink ernstig daaraan om 'n blog te bou om al hierdie stories en wedervaringe op te skryf. Dis 'n liefdestaak en waarskynlik baie werk, maar dis nogal terapeuties vir my. Die skrywery maak 'n mens rustig en verskaf 'n emosionele uitlaatklep. En die seilery is fisiese ontspanning by uitnemendheid. Ek het selfs 'n netjiese sonbruin op my vel gekry, sonder om sonbrandolie te gebruik. Ek reken dis omdat 'n mens nie heeldag aan die UV blootgestel is nie. Ons sit meesal binne en lees, dus is die blootstelling beperk.
Die see se kleur het vandag subtiel verander van baie helder blou na amper 'n donkergroen blou, amper 'n olyfkleur. Dis nou die effek van die Amasone se water. Ons is tans so end noord van die Amasone-delta en so honderd myl van die kus af. Dit is verstommend om te dink dat 'n rivier so groot effek kan hê.
Ons het twee visse byna gelyk
gevang, baba Wahoo's. Nogal 'n mooi vis, so lank en maer met
vertikale blou strepe van so 30-40 mm wyd.
Ek is nie seker of my tekening reg laat geskied aan die mooi vis nie.
Ons het maar ons lyne opgetrek, want die wind is goed en mens moet die boot stop en die seil oprol as jy 'n groot vis haak. Die visvangery was maar traag tot nou toe. Ek vermoed die visse is meer gekonsentreerd in die verrykte water waarin ons nou vaar.
My navigasie-oefeninge gaan steeds voort. Die sekstant is nou net 'n instrument en ek begin verstaan waar die beperkings lê. Onder andere in die ou omis se oë se optika. Maar ek kry dit nog steeds goed reg.
Navigasie is nie 'n eksakte
vakgebied nie. Mens moet 'n besluit naak oor die geldigheid van
inligting en die betroubaarheid of integriteit daarvan. Ek het nou
menigmaal op hierdie reis data weggelaat uit my berekeninge omdat ek
besluit het dis nie akkuraat genoeg nie. Dit het 'n groot effek op
die integriteit van die uiteindelike plot wat ek maak. Dis bietjie
soos die raaisel van wat is swart en groot, jy kook daarop en as jy
klaar is hang jy dit in die boom op. Die antwoord is: 'n stoof. Dis
my stoof en ek kan maak met hom wat ek wil. 'n Mooi voorbeeld, op 'n
humoristiese wyse aangebied, van oorbodige inligting of inligting met
'n lae integriteit.Baie mense sal in hulle koffie stik as jy vir hulle sê dat hulle besluitnemingsproses gebuk gaan onder te veel inligting en derhalwe ontoereikend is vir die die probleem op hande. Hanlon's razor is die amptelike naam vir die besluitnemingsproses.
Amptelik stel Hanlon's razor dit so: Asaar meer as een interpretasie is van 'n probleem se oplossing, kies die eenvoudige een. Op Engels is 'n verwante een: Never ascribe to malice that what can suitably be explained by stupidity. 'n Bietjie tong in die kies, maar 'n geldige standpunt. Hoeveel rustiger sou die wereld gewees het as meer mense so begin dink.
Hier op die boot werk dit goed en almal het 'n dik vel gegroei, by wyse van spreke. Die draakstekery is baie gevat en bereik 'n piek net na aandete. Dis dan wanneer die kaarte uitgepak word en die lang messe van humor, daardies met die saagtande met weerhakies in, uitkom. Onder groot geskater, nogal.
Ek het so idee hierdie is die lekkerste reis in 'n lang tyd vir ons almal. Definitief vir my. Die jaar wat verby is was baie erg vir my en ek vermoed die laaste nadraaie is nog nie oor nie. Niks waar 'n mens jou vinger op 'n pols kan sit nie, net 'n onrustigheid in jou gemoed. Miskien bietjie soos iemand wat te veel seergekry het en nou 'n skans gebou het.
Maar die lewe is een van onsekerheid en mens moet dit hanteer. Deel daarvan is dat ek nou gewoond moet raak aan loop klein treetjies op “stepping stones,” eerder as om die breë pad van finansiële slawerny weer in te slaan.
Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12
No comments:
Post a Comment